142. Kultowe Auta PRL – Łada 2108 Samara

Kiedy 26 lat temu zacząłem zbierać modele w skali 1:43 były to prawie wyłącznie modele aut zachodnich choć na naszych ulicach królowały duże fiaty, poldki i maluchy. Pierwszego, innego niż model radziecki „demoluda”  (Trabanta) kupiłem w 1990 roku w muzeum Volkswagena i bardzo, ale to bardzo mnie cieszył. Dziś jest dokładnie odwrotnie. Hitem są Kultowe Auta PRL i wszyscy bardzo się tą serią ekscytujemy, choć na ulicach prawdziwych aut z tej serii już prawie nie ma.

W 2006 roku kupiłem modelik Skody 120 i opisywałem go na tym blogu. W trakcie spacerów z psem po moim osiedlu zauważyłem, że na pobliskich parkingach, w różnych miejscach można spotkać jeszcze cztery takie samochody, w tym jeden w kolorze dokładnie takim jak modelik. Dziś nie ma już ani jednego. Do takich samych reliktów przeszłości niewątpliwie należy Łada 2107 Samara. Jej premiera miała miejsce w 1986 roku. W tamtym czasie pracowałem w Niemczech i miałem możliwość oglądania pierwszych Samar, bo jedynymi wschodnioeuropejskimi markami, jakie w owym czasie miały swoje autoryzowane punkty sprzedaży w Niemczech były Łada i Skoda. Po wizytach w salonach niemieckich marek Samara nie zrobiła na mnie oszałamiającego wrażenia, pomimo, że w opracowaniu konstrukcji auta Rosjanom wydatnie pomagała firma Porsche. Zresztą wiele innych niemieckich firm było w tamtym czasie „zamieszanych” w przygotowywanie produkcji innych nowych radzieckich aut, które miały zastąpić swoich leciwych już poprzedników (opracowanych i wdrożonych do produkcji z reguły jeszcze w latach sześćdziesiątych). Kiedy dokładnie 25 lat temu pojechałem do pracy do Niemiec, firma, w której rozpocząłem pracę, kończyła właśnie konstruowanie zautomatyzowanej linii transportowej, którą miała dla Rosjan wykonać „w metalu” znana niemiecka firma Libherr. Linia miała przenosić między obrabiarkami koła zębate skrzyni biegów nowego radzieckiego Moskwicza. Jak się kilka lat później okazało był nim Aleko.

W pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych kupienie modelika samochodu w skali 1:43 nie było wcale sprawą prostą. Czasem przez kilka ładnych miesięcy niczego nie kupowałem. Nie było przecież jeszcze Internetu, a w sklepach modelarskich modele takie pojawiały się sporadycznie i często były to modele „z drugiej ręki”. Kupowałem wtedy właściwie to, co się po prostu trafiało. Na jesieni 1995 roku w sklepiku na Dzielnej, jakiś kolekcjoner oddał do sprzedaży całą serię modeli radzieckich. W porównaniu do modeli, które również sporadycznie pojawiały się w salonach samochodowych modele te nie były drogie i pamiętam, że kiedy na nie trafiłem byłem podekscytowany i kupiłem ich na raz aż 5 sztuk. Wśród nich był modelik Łady Samary:

Modelik bardzo mnie cieszył, bo Samara była wtedy autem naprawdę popularnym. Wymagał jednak już wtedy kilku drobnych poprawek. Pomalowałem w nim felgi, a pod wkładkę imitującą reflektory podłożyłem aluminiową folię.

Modelik, jak na dzisiejsze standardy nie jest może rewelacyjnie wykonany. Elementy nie są super dokładnie dopasowane, jednak jego konstrukcja, w porównaniu z rozpowszechnionymi dzisiaj „skorupiakami” jest naprawdę skomplikowana. Czarne ramki wokół okien nie są malowane, są wykonane z czarnego tworzywa.

Modelik ma jednak istotną zaletę. Wszystko się w nim otwiera, a oparcia przednich foteli można pochylić do przodu jak w prawdziwej Ładzie.

Kiedy rok temu w „kultowej” serii pojawiła się Samara odpuściłem ją sobie. Postanowiłem nie dublować starych radzieckich modeli. Kilka tygodni temu na internetową skrzynkę pocztową, do której zaglądam dość rzadko, dostałem e-mail od pana Przemysława z Rzeszowa. Napisał on: „przy okazji porządków znalazłem w szafie kupioną niegdyś Ładę Samarę 3 drzwiową z numeru bodaj 34 KAP-u pomyślałem, że szkoda jej się pozbyć tak po prostu do kosza czy też dać jakiemuś rozwydrzonemu dzieciakowi co to ją na żyletki przerobi w 2 minuty 😉 Wpadłem na pomysł żeby ją Panu sprezentować ” I tak po długiej przerwie do kolekcji przybył kolejny nowy modelik:

Tak jak napisał pan Przemysław: „Autko jest w idealnym stanie” Dlatego nawet się do niego nie dotykałem, tylko od razu wstawiłem do witryny, w której zaczyna już brakować miejsca na kolejne „kulowe” auta.

Ostatnio pogoda dopisuje, a ponieważ w pracy dalej nie wiadomo „w co najpierw ręce włożyć”, w weekendy muszę się trochę odstresować i dlatego najchętniej jeżdżę na rowerze. Dwa tygodnie temu pojechałem na długą wycieczkę na Ursynów do sklepu modelarskiego. W ubiegłym tygodniu byłem na dworcach Warszawa Zachodnia i Warszawa Śródmieście w poszukiwaniu „kultowych aut ze zwrotów”. Na jednym z forów ktoś „zapodał” , że spotkał tam takie modele w cenie 15 zł. Niestety niczego takiego tam nie trafiłem, ale za to przejechałem ok 30 kilometrów w pięknym jesiennym słońcu.

W tygodniu muszę się jeszcze bardziej odstresować i dlatego wieczorami cały czas odbudowuję z w wraka modelik, który dostałem za darmo na giełdzie 12 września. Toteż nie bardzo mam ochotę i czas na pisanie bloga i prezentowanie kolejnych zdobyczy. Wiem, że mam spore zaległości (bo do opisania pozostały jeszcze cztery, a jeśli skończę odbudowę wraka, to nawet pięć modeli). Dlatego po raz kolejny apeluję:

Drodzy Czytelnicy ! Proszę uzbroić się w cierpliwość i wybaczyć mi, że nie będę czasami w stanie odpowiadać na wasze komentarze. 

pozdrawiam

 

P.S.

10 października

Po drobnych porawkach modelika, we wpisie o Polonezie wymieniłem zdjęcia na nowe.

• Kultowe Auta PRL