124. 43 x 2 czyli 1:87 – IFA W50L – ESPEWE (DDR)

   GORĄCA PROŚBA ! Wciąż aktualna !

Korzystając z okazji, że od kilku dni na serwisie Onet.Blog prezentowany jest materiał o moim blogu (wraz z krótkim wywiadem wideo) postanowiłem tych wszystkich, którzy tu zawitają, a nie rozliczyli jeszcze podatku dochodowego za 2009 rok poprosić o przekazanie 1% na rehabilitację Ani (kolekcjonerki pluszaków i lalek).

Jakieś dwa lata temu dzięki Agnieszce (kolekcjonerce naparstków) trafiłem na serwis Hobbeo, na którym prezentuję teraz moje wszystkie modele aut z czasów PRL. Na serwisie tym swoje zbiory prezentuje też Widzimisia. Ania (bo tak brzmi jej prawdziwe imię) mieszka w Suwałkach i od dziecka jest chora na zanik mięśni. Rok temu zadzwoniłem do niej i namawiałem, aby skontaktowała się z jakąś fundacją, żeby można było w jakiś sposób jej pomóc. Ania zrobiła to w tym roku.

Proszę, POMÓŻMY ANI ! Przekażmy 1% podatku na jej rehabilitację ! Oto dane jakie od niej dostałem:

Zgodnie z aktualnymi przepisami w momencie składania rocznego zeznania podatkowego, należy wskazać w nim pełną nazwę i numer KRS Fundacji: Fundacja Dzieciom Niepełnosprawnym „Podaruj Uśmiech” KRS 0000245254, i w rubryce „inne informacje” podać imię i nazwisko podopiecznego a Urząd Skarbowy prześle 1% podatku na rachunek bankowy Fundacji: ING BANK ŚLĄSKI nr 49 1050 1764 1000 0023 0058 3966
z dopiskiem „Rehabilitacja Anny Pacuk”

Ja nie rozliczyłem jeszcze podatku i na rehabilitację Ani przekażę 1%. Czy ktoś jeszcze może to zrobić ?

Tym wszystkim, którzy chcą o Ani (Widzimisi) dowiedzieć się więcej polecam: Wywiad z Anią na srwisie HOBBEO

………………………………………………………………………………………………

A oto kolejny, jak najbardziej „kultowy” kolekcjonerski nabytek:

Po obejrzeniu filmiku o mojej kolekcji, wszyscy zapewne zastanawiają się co jeszcze zalega w przepastnych pudłach Artemisa. Do tej pory wszystkimi zdobyczami się tu nie pochwaliłem. Ubiegły tydzień sprowokował mnie jednak do uchylenia rąbka tajemnicy.

Modele zacząłem zbierać pod koniec lat sześćdziesiątych. W tamtym czasie, w kioskach Ruchu można było kupić polskie modele polskich samochodów w skali 1:72. Miałem również to szczęście, że w mieście, w którym mieszkałem był także sklep Centralnej Składnicy Harcerskiej, a w nim były jeszcze ciekawsze modele. Modele samochodów, które równie często można było spotkać na polskich ulicach. Produkowane w NRD, modele w „kolejkowej” skali H0 (1:87) firmy Espewe.

Przez kilka lat zbierałem modele i polskie, i enerdowskie . Tych ostatnich udało mi się zebrać nawet więcej, to one w połowie lat siedemdziesiątych, a także i dużo później, stanowiły trzon mojej kolekcji. (Mam ich ponad 30 sztuk). Niestety przez ponad 30 lat, na skutek kilku przeprowadzek oraz innych okoliczności, kilka z nich zaginęło. Modele stały w pudle za telewizorem w pokoju u moich rodziców. Ponieważ w 1990 roku nie wchodziły już w skład zasadniczej kolekcji (1:43), a były raczej pamiątkami z dzieciństwa i młodości, zaglądałem do nich rzadko, w trakcie okazjonalnych wizyt i tylko wtedy, kiedy sobie o nich przypomniałem. Kilka lat po wyprowadzce od rodziców, w trakcie jednego z takich przeglądów, okazało się że z pudła zniknęły 3 modele. Początkowo przypuszczałem, że dobrały się do nich jakieś dzieci, zginęły jednak tylko modele zakwalifikowane do naprawy. Jednym z nich była wojskowa Ifa, z której w pudle została tylko plandeka. Najprawdopodobniej, przygotowane do naprawy modele gdzieś odłożyłem, a potem zapomniałem gdzie.

Okazjonalne i dość pobieżne poszukiwania w moim dawnym pokoju i na przepastnym strychu, przez lata nie dawały rezultatów. W końcu, kilka lat temu zdecydowałem się jeden z zaginionych modeli odkupić. Wybór padł na Ifę. Nie chciałem jednak wydawać zbyt dużo pieniędzy, a przy tym chciałem mieć oryginalny enerdowski modelik, który pasowałby do blisko 40-to letniej już serii. W ciągu ostatnich 5 lat, modelik Ify licytowałem na Allegro kilka razy, jednak za każdym razem przegrywałem. Wygrać aukcję udało się dopiero jakiś tydzień temu.

Na Allegro miły Niemiec z Poznania, od którego kupiłem kiedyś modelik Mini, a wcześniej ” Landcrab’a „, w aukcjach zatytułowanych „sprzątam”, wystawił dwie ładne stare Ify (jedną z plandeką, a drugą z wkładką imitującą ładunek piasku). Obserwowałem obie aukcje. Apetyt miałem na modelik z plandeką. Aukcje kończyły się w odstępie 40 sekund, więc kilka razy „na sucho” trenowałem możliwość przeskoczenia z licytacją z jednej aukcji na drugą. Na szczęście wygrałem pierwszą aukcję (modelika bez plandeki) i trening się nie przydał. Modelik wraz z przesyłką kosztował 23 zł.

Od początku miałem zamiar opisać modelik na blogu, nie miałem jednak żadnego pomysłu na jakąś historyjkę z nim związaną. Przesyłka przyszła we wtorek. Obejrzałem modelik i sprawdziłem, czy wojskowa plandeka do niego pasuje, po czym wstawiłem go do witryny. We środę skonstatowałem, że przy dwukrotnie większych modelach w skali 1:43, maleńka Ifa nie wygląda najlepiej, schowałem ją więc do pudła w pawlaczu. Ifa nie dała jednak o sobie zapomnieć:

Dzisiaj rano, żona dała mi do ręki awizo na list polecony.  Pomyślałem, cóż to może być? Zapewne „pozdrowienia” z twarzowym zdjęciem z fotoradaru. Wybrałem się więc na pocztę. Najpierw poszedłem do znajomego kiosku, po raz kolejny obejrzałem Pobiedę i duet z serii „Legendarne Samochody”. Kiedy je oglądałem, cały czas myślałem jednak, ile owe „pozdrowienia” mogą mnie kosztować. A że zbliżała się już trzynasta odłożyłem modeliki i poszedłem na drugą stronę osiedla. Na poczcie jeszcze w sobotę nie byłem. Kolejka jak nigdy, do samych drzwi. Po pół godzinie stania, kiedy przede mną były już tylko 4 osoby, otworzono kolejne okienko (dla tych z awizo). Przeszedłem więc do tego okienka, a przy nim były już 2 osoby, jednak jedna pani przypomniała sobie, że „stała za tym panem” i po chwili były już 3. Gdy doszedłem do lady, pani postanowiła  obsłużyć jeszcze młodą damę, która stała nieco z boku „bo ta pani też już długo czeka”.  Kiedy wreszcie po 45 minutach oczekiwania pani z okienka wzięła do ręki awizo, powiedziała „to jakaś duża przesyłka” i zaczęła szukać w pudle z przesyłkami. Niestety nie mogła niczego znaleźć. Zwróciłem jej uwagę, że spodziewam się raczej pisma z jakiegoś urzędu, jednak pani upierała się przy przesyłkach i zapytała czy nie spodziewałem się jakiejś. Na awizo była data 23 lutego i ustaliśmy, iż był to wtorek. Zacząłem więc sobie przypominać: We czwartek nocowałem u rodziców, Ifę musiałem schować więc we środę, a jeden dzień stała w witrynie. Wychodziło więc na to, że nieszczęsne awizo dotyczyło Ify, a przy okienku jeden z interesantów zwrócił mi uwagę, że gdybym otrzymał „pozdrowienia” z fotoradaru, to by były z sądu i przy krzyżyku stała by literka „S” taka jaką on ma. Awizo zostało więc na poczcie, pani z okienka zapisała na nim nasz nr telefonu i sprawę miała wyjaśnić w poniedziałek. Kiedy wracałem do domu, znajomy kiosk był już zamknięty. Za to żona przypomniała sobie, że rzeczywiście we wtorek (23 lutego) listonosz spotkał ją na bazarku, wręczył paczkę i poprosił o wyrzucenie awizo. Nie przyszło jej jednak do głowy, że modeliki też przychodzą listem poleconym i odbyłem całkiem miły, długi spacer, a także przekonałem się jak wygląda poczta w sobotę, a to może się bardzo przydać.

Po powrocie wyciągnąłem z pawlacza pudełko, wyjąłem z niego Ifę, a przy okazji zrobiłem jeszcze kilka zdjęć innych modelików ze starej enerdowskiej  serii (większość z nich liczy sobie ponad 35 lat):

Skoda S 706 RTTN z przodem starego typu (pochodzi z początku lat 70-tych). Koparka ma urwaną jedną poręcz. Pamiętam, że dawno, dawno temu była ze mną na wakacjach nad morzem.

To nie pierwszy, ale drugi autobusik Robur Lo 2500, kupiony gdzieś w 1974 roku. Zastąpił zielonego poprzednika, którym się jeszcze bawiłem i troszkę był nadwyrężony. Nie pamiętam co się z nim stało.

Kolejna Skoda S 706 RTTN, ale już z „nowym” przodem, takim jaki miały pierwsze późniejsze Liazy.

A tak w czasach PRL wyglądał bardzo często „pociąg drogowy”. Skoda S 706 RT (z przodem starego typu) i dokupioną dużo później przyczepą.

A oto drużyna straży pożarnej w drodze do akcji. Dwa LKW S 4000 -1 (IFA) i Barkas.

I ta sama drużyna już w akcji. Do strażaków dołączyła karetka. Modeliki dostałem od kolegi już w trakcie studiów (pod koniec lat 70-tych). Zaprosiłem go za nie do baru, na dobre piwo.

Do modelików, które wtedy miały już kilka ładnych lat, nie było oryginalnych opakowań. Pochowałem je więc w opakowania zastępcze – po łakociach z ZPC 22-Lipca (dawniej E. Wedel). Widnieje na nich data: 1 maja 1979.

No i na koniec wyjaśnienie tytułu tego wpisu „43 x2 czyli 1:87”.

Jak widać zielony Wartburg 353 z serii Espewe jest dokładnie dwukrotnie mniejszy od modelika tego samego auta z serii „Kultowe Auta PRL”. Czytając gazetki z tej ostatniej serii, czasem można odnieść wrażenie, że w PRL były tylko „puste półki i ocet”. Ludzie nie mieli żadnych zainteresowań ani hobby, bo albo walczyli z systemem, albo stali w kolejkach. Skąd wzięły się zatem te wszystkie modeliki ?

Więcej o modelikach Espewe napisał znany wszystkim kolekcjonerom kolega Shepard tutaj

pozdrawiam

• Historia motoryzacji
• Inne tematy