106. Kultowe Auta PRL – Warszawa 203 Ambulans – (wydanie specjalne)

  We wrześniu minął rok od chwili gdy w kioskach ukazała się seria Kultowe Auta PRL, wydawnictwa De Agostini. Seria jest w światku kolekcjonerów modeli (ale chyba nie tylko) sporym wydarzeniem. Ja osobiście bardzo się z niej cieszę, kupuję prawie wszystkie modele, które się w niej ukazują i opisuję na tym blogu. Tak się składa, że rocznica ukazania się serii (10 września) zbiega się z „urodzinami” mojego bloga, a przy takich okazjach jest miejsce na pewne podsumowania.

Od początku zainteresowanie blogiem ze strony czytelników i zwyczajnych „oglądaczy” nie było może ogromne, jednak i tak było większe niż się tego spodziewałem. Po pierwszym roku istnienia bloga wyglądało ono tak:

10 września 2007:

Od czasu ukazania się „kulowej” serii i prezentowania jej na tym blogu, zainteresowanie nim dość gwałtownie wzrosło. Od pewnego czasu utrzymuje się ono na stałym poziomie i aktualnie w ciągu miesiąca blog notuje więcej odwiedzin, niż przez cały pierwszy rok swojego istnienia. Oto przykład:

1 września 2009:                            1 października 2009:

       

Dlatego po raz kolejny,

SERDECZNIE DZIĘKUJĘ WSZYSTKIM, KTÓRZY ODWIEDZAJĄ MOJEGO BLOGA, A ZWŁASZCZA TYM, KTÓRZY POD OSTATNIM WPISEM POZOSTAWILI REKORDOWĄ LICZBĘ KOMENTARZY

Dzisiaj 10 października, w nieco ponad rok od ukazania się pierwszego modelika serii, wydawnictwo De Agostini zrobiło nam wspaniały prezent. W serii ukazało się wydanie specjalne, a w nim już 30 model (nie oznaczony jednak tym numerem) Warszawa 203 Ambulans. 

Pomny wcześniejszych problemów ze zdobyciem niektórych modeli, do zakupu karetki przygotowałem się dobrze. Kiedy w gazetce z Fiatem 125p kombi znalazłem wkładkę informującą o wydaniu specjalnym, od razu pobiegłem do znajomego kiosku i poprosiłem miłego pana, który go prowadzi, aby modelik mi odłożył.  Nie skorzystałem z możliwości podanych we wkładce i nie zamówiłem modelika w wydawnictwie, jak zrobił to mój kolega, który otrzymał modelik kilka dni wcześniej. Jednak gdy z miniauto-forum zorientowałem się, że większość kolekcjonerów modelik w wydawnictwie zamówiła, zaniepokoiłem się trochę, czy modelików wystarczy dla kiosków, dla których wydanie specjalne było właściwie przewidziane. We czwartek zadzwoniłem do wydawnictwa, aby dowiedzieć się czy modelików wystarczy i zapytać, czy będę mógł modelik zamówić, jeśli nie dostanę go w kiosku. Miły pan z punktu obsługi klienta był dobrze zorientowany i poradził, abym w takiej sytuacji zadzwonił i zamówił modelik (dodał, że będzie to możliwe również w sobotę). Dodatkowo wczoraj po południu, wysłałem żonę z „misją specjalną” do kiosku, aby przypomniała panu, który go prowadzi o odłożeniu dla mnie jednego egzemplarza.

Dzisiaj około jedenastej, po śniadaniu, porannej toalecie, zajrzeniu do Internetu, poszedłem spokojnie do kiosku. Tu okazało się, że moje wcześniejsze zabiegi i niepokoje okazały się zupełnie niepotrzebne. Przed wejściem, na stojaku leżało 5 gazetek z modelikami, a w środku w pudle jeszcze chyba 7. Wymieniłem więc modelik wybrany ze stojaka na modelik wygrzebany z pudła, zapłaciłem i przyniosłem do domu.

Mimo, że starałem się zwrócić uwagę na wszelkie szczegóły wykonania modelika, a jest ich naprawdę dużo, wybieranie nie zajęło mi długo, bo przecież przez folię i blister i tak wszystkiego nie widać, a to jak naprawdę jest wykonany modelik, okazuje się z reguły dopiero po rozpakowaniu.

Tak było i tym wypadku. Wybrałem modelik moim zdaniem najlepszy (jako sanitarka), ale nie zwróciłem uwagi na inne, standardowe elementy. I tak zaraz po wyjęciu modelika z blistra, musiałem w „warstacie” wyprostować i pomalować rant tylnej prawej felgi. Rant był zagięty jak w prawdziwej karetce, która w drodze do chorego wjechała w jakąś porządną wyrwę.

Modelik robi bardzo dobra wrażenie i naprawdę mi się podoba. Dlaczego? skoro zwykłe kombi zdecydowanie mi się nie podobało.

Polska jest krajem, który można nazwać zagłębiem specjalistów od marketingu i zarządzania. Nasze uczelnie wykształciły takich specjalistów podobno już na 30 lat naprzód i to dokładnie widać w przypadku modelika karetki. Modelik Warszawy 203 Ambulans to marketingowe mistrzostwo świata. De Agostini przyozdobiło jeden z najsłabszych modeli w serii tak, że wszystkie opisywane przeze mnie błędy bryły nadwozia stały się mało widoczne. Kogut na dachu, antenka, a przede wszystkim niebieskie pasy z napisami wzdłuż całego nadwozia, oraz ładny kremowy kolor (jak w prawdziwych karetkach z tamtych czasów), tak skutecznie odwracają uwagę od błędów bryły, że stają się one wręcz niezauważalne, a modelik wygląda ciekawie i dobrze. W stosunku do zwykłego kombi zmieniono też wnętrze, jak na prawdziwą karetkę przystało.

Te wszystkie „cuda” mamy za dopłatą jedynie 2 zł. (Modelik kosztuje 29 zł czyli 2 zł drożej niż zwykły „kultowy”). A trzeba wspomnieć, iż konwersje „kultowych” modeli wykonywanych przez różnych modelarzy, mimo, że nie zawsze były tak precyzyjnie wykonane jak sanitarka De Agostini, osiągały na aukcjach ceny grubo ponad 100 zł (niekiedy od 150 – 200 zł).

Nie wiadomo właściwie co do czego jest dodatkiem, czy gazetka do modelika, czy odwrotnie, jednak tym razem wraz z modelikiem otrzymaliśmy gazetkę na naprawdę dobrym poziomie. Gazetka w części dotyczącej samochodu zawiera dobry, merytoryczny opis historii powstania Warszawy w wersji ambulans, z podaniem dat i dobrym opisem poprzednich wersji, które ja pamiętam już słabo. (Przydało by się kilka zdjęć, ale te jest nawet w Internecie nie tak łatwo znaleźć, bo zarówno karetka „garbus” jak i karetka na bazie furgonu stworzonego z pick-up’a, nie dość , że powstały dość późno, to były jak na czasy PRL bardzo krótko wytwarzane).

Bardzo ciekawa i nawiązująca do charakteru modelika jest druga, nie związana z samochodem część gazetki. Opisuje ona historię ostatniej w Polsce, a skutecznie zdławionej w zarodku, epidemii czarnej ospy, która wybuchła we Wrocławiu w 1963 roku. O wydarzeniach tych coś, kiedyś słyszałem od rodziców, jednak to, co przeczytałem w gazetce, to dla mnie nowe ciekawe fakty. Cała zresztą gazetka nie zawiera ani grama niechęci do PRL, przytyków politycznych, czy głupawego komentowania rzeczywistości sprzed lat, której zwłaszcza ludzie młodzi nie pamiętają. Podane są fakty oraz ciekawe i obiektywnie opisane wydarzenia.

Z wydania specjalnego możemy więc wszyscy być bardzo zadowoleni.

Brawo De Agostini !!! Tak trzymać !!!

pozdrawiam

—————————————————————————–

P.S.

11 października

Właśnie na Onet.pl znalazłem bardzo ciekawy artykuł: Historia Warszawy 203

• Kultowe Auta PRL