65. Kultowe AUTA PRL – Wartburg 353W

Ubiegły tydzień obfitował w zakupy. Zważywszy, że od początku tego roku kupiłem zaledwie 12 modeli, to ubiegły tydzień był naprawdę rekordowy. We wtorek (nieco wcześniej niż się spodziewałem) dotarła do mnie Skoda we środę kupiłem Wartburga, a w piątek Ładę.

We środę byłem na szkoleniu w centrali mojej firmy, dokąd pojechałem autobusem. Ponieważ bezpośredni autobus ode mnie z domu koło centrali się nie zatrzymuje, po szkoleniu pomaszerowałem dwa przystanki do przodu i znalazłem się pod centrum handlowym Blue City. Dzień wcześniej (we wtorek) też wracałem z pracy  Alejami Jerozolimskimi, a że jeżdżę tamtędy rzadko, wpadłem na chwilę do Empiku w Blue City, z zamiarem ewentualnego nabycia łady, której zresztą już tam nie było. Pogadałem trochę ze sprzedawcą, próbując wydostać nieco więcej informacji na temat serii „Kultowe Auta PRL” i pojechałem do domu. We środę, gdy stałem przed Blue City pomyślałem: byłem co prawda tu wczoraj, ale co mi szkodzi zajrzeć. W Empiku na półce z wydawnictwami kolekcjonerskimi leżały 3 gazetki nr 5, a w każdej z nich modelik Wartburga. Obok mojego domu jest kiosk, w którym są prawie wszystkie modele z tej serii i Wartburga mógłbym spokojnie kupić we czwartek, a najlepiej w sobotę. Stojąc jednak w Empiku i trzymając w ręku nowe modele nie mogłem się powstrzymać. Długo oglądałem każdy model, aż w końcu wybrałem modelik najmniej „zalany” farbą i pomaszerowałem do kasy.

Na forum modelarskim – miniauto-forum (link na liście obok) jest sporo narzekań na Wartburga, a niektórzy kolekcjonerzy wręcz go opluli. A to, że zalany farbą a to, że w opakowaniu latają luźne części a to, że „low rider” itd. itd.

Wartburg z serii „Kultowe Auta PRL” ma niewątpliwie kilka wad i usterek:

– Rzeczywiście jest „zalany” farbą, przez co niektóre charakterystyczne linie nadwozia są słabiej widoczne. Jednak większość produkowanych obecnie (nie najdroższych) modeli w jasnych, czy jaskrawych kolorach farbą jest „zalana”.

– Nadwozie modelika stoi za nisko i widać to w zestawieniu z innymi modelami.

– Jest troszkę mieszanką modeli Wartburgów z różnych okresów. Nadwozie i elementy wykończenia pochodzą z modeli z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, zderzaki z modeli z lat sześćdziesiątych i to na dodatek przedni z sedana, a tylny z kombi, lusterka są zaś typowe dla Wartburgów z lat osiemdziesiątych.

– Niefortunną zupełnie sprawą, nie tylko z uwagi na wygląd, jest tylna lampa przeciwmgielna, która w moim modelu była nadłamana, którą próbowałem przykleić 3 razy, aż w końcu dałem sobie spokój i ją oderwałem (na to też wiele osób narzeka). Lista żalów jest zresztą znacznie dłuższa i nie ma sensu jej tu dalej przytaczać, bo jak się uprzeć, to na rynku nie ma chyba modelika, do którego nie można by się było przyczepić.

Tyle o wadach, a teraz zalety, których niektórzy koledzy z forum chyba jednak nie dostrzegają:

Główną zaletą Wartburga jest to, że jest i kosztuje tylko 25zł, a nie jak model z serii IST-Models 95zł (poprawny merytorycznie modelik Wartburga z roku 1985, jednak jako model auta produkowanego od roku 1966, zupełnie nieciekawy pod względem historycznym i kolekcjonerskim).

Następną zaletą w porównaniu z drogim modelem z serii IST-Models jest piękna chromowana i bardzo charakterystyczna dla starszych Wartburgów atrapa, a nie jak w modelu IST imitacja blaszanej wytłoczki stosowanej w modelach wartburgów z końca produkcji.

Kolejną, dużą zaletą modelika jest poprawna bryła nadwozia.

Niewątpliwą zaletą modelika jest również to, że elementy takie jak pas przodu, zderzaki, atrapę można bez problemu wymontować i zamontować jeszcze raz usuwając błędy montażowe czyniąc np. wypływki na rancie atrapie zupełnie niewidocznymi. Słusznie postąpiłem wybierając model mniej zalany farbą, a nie model z ładniejszą atrapą (bez wypływek). Atrapę można wymontować, obrócić o 180 stopni, zamontować i wszystko jest OK.

Zawieszenie modelika można poprawić i podnieść nadwozie do góry o ok 1 mm – bardzo to wygląd poprawia:

Poniżej taki sam modelik (nieprzerobiony rzeczywiście wygląda jak „low rider”

Gdy w środę wieczorem dotarłem do domu rozpakowałem modelik i zauważyłem, że stoi za nisko zadzwoniłem do kolegi i zapytałem czy ma modelik i co zamierza z tym zrobić. Podyskutowaliśmy trochę o przyczynach i sposobach naprawy. Ja byłem zdania, że przeróbka podwozia, o której  myśli kolega jest kłopotliwa. Ja uważałem, że najlepiej byłoby ściągnąć z osiek koła i pogłębić po prostu rowki w których siedzą ośki kół. W piątek gdy zadzwoniłem do kolegi okazało się, że tak właśnie zrobił. Tym razem ja skorzystałem z jego doświadczeń i pomysłu umieszczenia nad ośkami połówek wykałaczki, aby oski siedziały głębiej w dopiłowanych rowkach. Cała przeróbka nie nastręcza większych problemów, o ile ma się odpowiednio mały i ostry pilnik. Trzeba nim spiłować niewielkie nadlewki (w rowkach prowadzących ośki). To nadlewki unoszą ośki do góry, przez co nadwozie modelika stoi za nisko.

Reasumując modelik nr 5 to model naprawdę fajny, a do tego niedrogi. Jestem z niego bardzo zadowolony.

• Kultowe Auta PRL
• Mój warsztat